دعاي روز چهارشنبه
به نام خداى بخشاينده مهربان
اَلْحَمْدُ
لِلّهِ الَّذى جَعَلَ اللَّيْلَ لِباساً وَ النَّوْمَ سُباتاً وَ
جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً
ستايش خدايى را كه شب را پوشش (خلق )
قرار داد و خواب را مايه آسايش و روز را (وسيله ) تكاپو و جنبش
لَكَ الْحَمْدُ اَنْ بَعَثْتَنى مِنْ مَرْقَدى وَ لَوْ شِئْتَ
جَعَلْتَهُ سَرْمَداً حَمْداً
ستايش خاص تو است كه مرا از
خوابگاهم برانگيختى و اگر اراده مى كردى خوابم را هميشگى مى كردى
آن ستايشى كه
دائِماً لا يَنْقَطِعُ اَبَداً وَ لا يُحْصى لَهُ
الْخَلاَّئِقُ عَدَداً اَللّ- هُمَّ لَكَ الْحَمْدُ
دائمى است و
قطع نگردد و خلائق شماره اش نتوانند خدايا ستايش خاص تو است كه
اَنْ خَلَقْتَ فَسَوَّيْتَ وَقَدَّرْتَ وَ قَضَيْتَ وَ اَمَتَّ وَ
اَحْيَيْتَ وَ اَمْرَضْتَ وَ
آفريدى و پرداختى و اندازه كردى و
گذراندى و ميراندى و زنده كردى ، بيمار كردى و
شَفَيْتَ وَ
عافَيْتَ وَ اَبْلَيْتَ وَعَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَيْتَ وَ عَلَى
الْمُلْكِ
شفا دادى ، تندرست كردى و گرفتار ساختى و بر عرش
استيلا يافتى و بر ملك وجود
احْتَوَيْتَ اَدْعُوكَ دُعاَّءَ
مَنْ ضَعُفَتْ وَسيلَتُهُ وَ انْقَطَعَتْ حيلَتُهُ وَ
احاطه
دارى مى خوانمت خواندن آنكس كه وسيله اش ضعيف و راه چاره اش قطع
شده
اقْتَرَبَ اَجَلُهُ وَ تَدانى فِى الدُّنْيا اَمَلُهُ وَ
اشْتَدَّتْ اِلى رَحْمَتِكَ فاقَتُهُ وَ
و مرگش نزديك گشته و
آرزويش در دنيا اندك شده و سخت نيازمند رحمتت گرديده و
عَظُمَتْ
لِتَفْريطِهِ حَسْرَتُهُ وَ كَثُرَتْ زَلَّتُهُ وَ عَثْرَتُهُ
وَخَلُصَتْ لِوَجْهِكَ
افسوسش در كوتاهى و تقصير خود بزرگ گشته
و لغزش و خطايش بسيار شده و
تَوْبَتُهُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
خاتَمِ النَّبِيّينَ وَ عَلىَّ اَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبينَ
توبه اش بدرگاه تو خالص گرديده پس درود فرست بر محمد خاتم پيمبران
و بر خاندان پاك
الطّاهِرينَ وَ ارْزُقْنى شَفاعَةَ مُحَمَّدٍ
صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ ل
پاكيزه اش و شفاعت محمد
صلى الله عليه و آله و سلم ر
تَحْرِمْنى صُحْبَتَهُ اِنَّكَ
اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اقْضِ لى فِى
را روزى
من گردان و از همنشينى او محرومم مكن كه تو ارحم الراحمين هستى
خدايا در روز
الاْرْبَعاَّءِ اَرْبَعاً اِجْعَلْ قُوَّتى فى
طاعَتِكَ وَ نَشاطى فى عِبادَتِكَ وَ
چهارشنبه چهار حاجت مرا
برآور: نيرويم را در طاعت خويش قرار ده و نشاط و شادمانيم را در
عبادتت و
رَغْبَتى فى ثَوابِكَ وَزُهْدى فيما يُوجِبُ لى اَليمَ
عِقابِكَ اِنَّكَ لَطيفٌ
رغبت و ميلم را در پاداش نيكت و
پارساييم را در آنچه موجب عذاب دردناك براى من گردد كه همانا تو
نسبت به هرچه
لِما تَشاَّءُ .
بخواهى مدارا كنى